Προτείνουμε έναν περίπατο στην προσφυγική και βιομηχανική Νέα Φιλαδέλφεια για να γνωρίσεις από κοντά την ιστορία και τα κτίρια της προσφυγικής γειτονιάς. Ανακάλυψε τα αξιόλογα δείγματα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Επισκέψου ένα εξαιρετικό χώρο για περίπατο, μοναδικής φυσικής ομορφιάς, το Άλσος  Νέας Φιλαδέλφειας. Σίγουρα ένας περίπατος στο Άλσος και η θέα της λίμνης δεν θα σε απογοητεύσει και μην ξεχάσεις να επισκεφθείς το Μουσείο Μικρασιάτικου Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου». Μπορείς να κλείσεις την ημέρα σου σε κάποιο μεζεδοπωλείο, καφέ ή ζαχαροπλαστείο. Η Νέα Φιλαδέλφεια και η Νέα Χαλκηδόνα φημίζονται για τους ανατολίτικους μεζέδες τους και το παγωτό καϊμάκι.

Βαμβακουργία Τεγόπουλου με την επωνυμία «Ελληνικά Κλωστήρια Υιού Τεγόπουλου» (1935). Το βιομηχανικό κτίριο «λαμπρόν οικοδόμημα» αναμφισβητήτως το ανώτερο πάντω εν Ελλάδι εις την διαρρύθμισιν και ίσως το τελειότερο του κόσμου δια την άνετη, την υπερπολυτελή διαβίωσιν του «εργάτου». Η λειτουργία και το οικοδόμημα αντανακλούν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ιδιοκτήτη Στέργιου Τεγόπουλου. Βιομηχανικό αντικείμενο της επιχείρησης ήταν Κλωστές και Βαμβακονήματα, που επεξεργάζονταν με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα γερμανικής προέλευσης. Ο Σ.Τεγόπουλος είναι ο πρώτος που εφάρμοσε το οκτάωρο στις συνθήκες εργασίας. Η επιχείρηση από το 1947 φέρεται με την επωνυμία Βαμβακουργία Ν.Φιλαδέφειας Α.Ε. και στο νέο ΔΣ δεν εμφαίνονται οι αδελφοί Τεγόπουλοι, αντίθετα μέλη του ΔΣ συμπίπτουν με της γειτονικής Μπριτάννιας στην οποία περιήλθε και το εργοστάσιο μετά το 1957, που μάλλον σταμάτησε τη λειτουργία του. (Όλγα Βογιατζόγλου, Βιομηχανική Κληρονομιά Ν.Φιλαδέλφειας και των γύρω περιοχών).

Εριουργία Μπριτάννια με την επωνυμία «Α.Ε. Britannia Αγγλική Εριουργία εν Ελλάδι» ιδρύθηκε το 1931 με αντικείμενο την κατασκευή μάλλινων υφασμάτων κασμιριών. Ο ιδρυτής της επιχείρησης Σολομών Ι. Αχλαδέφ διέθετε τα κατάλληλα φόντα με σπουδές στην Κρατική Αγγλική Υφαντουργική Σχολή. Το βιομηχανικό κτίριο βρίσκεται στις όχθες του Ποδονίφτη στα όρια της Ν.Φιλαδέλφειας και εργάστηκαν κυρίως πρόσφυγες και στο μεγαλύτερο ποσοστό γυναίκες. Το εργοστάσιο χτίστηκε από τον εργολήπτη μηχανικό Ν.Γαβαλά με την εποπτεία του καθηγητή του  ΕΜΠ Αχ.Καρρά. Το 2007 η βιομηχανία ανέστειλε τη λειτουργία της. (Όλγα Βογιατζόγλου, Βιομηχανική Κληρονομιά Ν.Φιλαδέλφειας και των γύρω περιοχών).

Στρατιωτικό εργοστάσιο στη Νέα Χαλκηδόνα. Χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν για την αναγόμωση ελαστικών  από το Στρατό. Σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος πολιτισμού.Το εργοστάσιο αναγόμωσης κατασκευάσθηκε το 1949 και ήταν ιδιοκτησίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Το 1985 σταματάει η λειτουργία του και το 1989 το ΥΕΘΑ το παραχωρεί στο Δήμο Νέας Χαλκηδόνα. Τον Οκτώβριο του 1989 το ΔΣ του Δήμου ΝΧ  αποφασίζει την κατεδάφιση των βοηθητικών κτισμάτων (στρατώνες) που δεν είχαν αρχιτεκτονικό και λειτουργικό ενδιαφέρον. Το διατηρούμενο κτίριο αποτελεί δείγμα βιομηχανικής Ελληνικής Αρχιτεκτονικής με νεοκλασικό χαρακτήρα. Ο νεοκλασικός ρυθμός του αποτελεί μικρογραφία των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στου Μακρυγιάννη και των στύλων του Καποδίστρια στο Άργος.

Έσπερος Η Ανώνυμος Υφαντουργική Εταιρεία «Έσπερος» ιδρύθηκε το 1929 με κεφάλαιο 7.500.000 δρχ. σε γήπεδο 10.080 μ2 και έκταση κτισμάτων 1988 μ2. Κατασκεύαζε μόνο υφάσματα ανδρικών ειδών, με πρώτες ύλες εισαγόμενες από το Μάντσεστερ της Αγγλίας, χακί και κουβέρτες. Το ιδιόκτητο εργοστάσιο στη Ν. Φιλαδέλφεια, με εγγλέζικα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, διευθυνόταν από άγγλο τεχνικό, τον Ε. Ιωαννίδη και τον Κ. Δημητριάδη, που είχαν σπουδάσει κλωστοϋφαντουργία στην Αγγλία και απασχολούσε δε 100-150 εργάτες. Μετά το κλείσιμο του εργοστασίου στις εγκαταστάσεις του λειτούργησε η Εταιρεία Ελαστικών «Ε.Β.Ε.Λ.». Σε γειτονικό οικόπεδο του Έσπερου ιδρύθηκε η «Εριοβιομηχανία Ελλάδος Θ. Ι. Καββαδίας Α.Ε.». Το βιομηχανικό κτίσμα του ‘Εσπερου έχει κατεδαφιστεί και στο χώρο παραμένει το φουγάρο σαν ανάμνηση ενός χώρου που σηματοδότησε τη βιομηχανική παραγωγή και την εργασία των ανθρώπων της περιοχής.

Προσφυγικός Οικισμός Η οικοδόμηση του προσφυγικού οικισμού ξεκινά το 1923 στην τοποθεσία Ποδονίφτης και ολοκληρώνεται το 1927 με την εγκατάσταση των μικρασιατών προσφύγων. Είναι κτισμένος στα πρότυπα αγγλικής κηπούπολης και διατηρεί δείγματα αρχιτεκτονικών προσφυγικών κατοικιών.

(βλ. προσφυγικός οικισμός)

Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου» Το Μουσείο Μικρασιάτικου Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου» αποτελεί θεμέλιο της ιστορίας και του πολιτισμού της πόλης μας. Η εξαιρετική συλλογή των μικρασιατικών κειμηλίων που διασώθηκαν τις δραματικές στιγμές της μικρασιατικής καταστροφής, την δεκαετία του 1920, αποτελεί την ευγενική προσφορά των απανταχού προσφύγων, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν με προθυμία στο κάλεσμα της Μικρασιάτισσας Φιλιώς Χαϊδεμένου και η οποία με ιδιαίτερη επιμονή και φροντίδα συγκέντρωσε.

Μνημείο Μικρασιάτων Ορειχάλκινο σύμπλεγμα από δέκα όρθιες φιγούρες: πέντε παιδικές, τρεις γυναικείες ( η μία βρεφοκρατούσα) και μια ανδρική-ιερέα. Η ομάδα αυτή στέκεται στα παράλια της Μ.Ασίας στραμμένη προς το Αιγαίο έτοιμη να « ξενιτευτεί» στη μητροπολιτική Ελλάδα μετά τις φοβερές στιγμές της μεγάλης καταστροφής. Αφήνουν πίσω την ιερή γη χωρίς να πάρουν τίποτα παρά μόνο τις αναμνήσεις των καλών ημερών στη Μ.Ασία και την ψυχή τους. Το ορειχάλκινο σύμπλεγμα φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Χρήστο Μέλλο (1995). Το πέριξ του Μνημείου χώρο επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας Κ.Χριστόπουλος.

Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Ναός ρυθμού βασιλικής, αντικατέστησε τον πρώτο ξύλινο ναΐσκο, κατασκευασμένο από ξυλεία που προερχόταν από αποθήκες του εποικισμού, από τους πρώτους κατοίκους-πρόσφυγες της Ν.Φιλαδέλφειας για να καλύψει τις θρησκευτικές ανάγκες τους. Οι ίδιοι κάτοικοι στόλισαν τον ναό με εικόνες που έφεραν από τα σπίτια τους. Μεταξύ των κειμηλίων η ευλογημένη χειρ του Αγ.Βασιλείου, Αρχιεπίσκοπου Καισαρείας της Καππαδοκίας. Θεμελιώθηκε το 1930 και στις 2/5/1936 ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’ με τον κάτοικο Μητροπολίτη Ιωάννη Βασιλικό τέλεσαν τα εγκαίνια του Ι. Ναού. Χαρακτηριστική η μορφή του ιερέα Πατέρα Καλλινίκου Παπαϊωάννου  (1875-1964) από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, που ήλθε σαν πρόσφυγας και πρωτοστάτησε στην ανέγερση του Ναού. Βρίσκεται στην οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Οι Δενδροστοιχίες Κυπαρισσιού της Νέας Φιλαδέλφειας Στη λεωφόρο Δεκελείας, στη Ν.Φιλαδέλφεια, που αποτελεί και τμήμα της παλιάς Εθνικής Οδού που χρησιμοποιήθηκε ως κύρια έξοδος από την πόλη, σε μήκος 2.262μ., και στην οδό Πίνδου, που συνδέει την περιοχή με το γειτονικό δήμο Αχαρνών σε μήκος 721μ., έχουν φυτευτεί δενδροστοιχίες κυπαρισσιών στα άκρα των δρόμων.

Η περιοχή της Ν.Φιλαδέλφειας κατοικήθηκε το 1927 από Μικρασιάτες πρόσφυγες που διέμεναν πρωτύτερα στους Αμπελόκηπους. Ο οικισμός δημιουργήθηκε εκατέρωθεν του δρόμου που οδηγούσε στα ανάκτορα του Τατοΐου, όπου πρωτύτερα βρισκόταν ένα μικρό χωριό και κτήματα αμπελώνων και ελαιώνων. Ο οικισμός σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα πρότυπα Αγγλικής κωμόπολης. Ένα μεγάλο μέρος των κυπαρισσιών των εν λόγω δενδροστοιχιών φυτεύτηκαν το 1939, οπότε και πραγματοποιήθηκε η μεγάλη αναδάσωση του άλσους της Ν.Φιλαδέλφειας.

Η θέση, η λειτουργικότητα και το ρόλος των δενδροστοιχιών τις καθιστά ως απαραίτητο στοιχείο της φύσης και του πολιτισμού της περιοχής. Η συγκεκριμένη δενδροστοιχία προσδίδει συνέχεια στο άλσος της Ν.Φιλαδέλφειας και επιτρέπει στο φυσικό περιβάλλον να εισβάλλει βαθύτερα στον αστικό χώρο. Το είδος των δένδρων (μεσογειακό κυπαρίσσι), η μορφολογία τους, το χρώμα, η ηλικία (τα παλαιότερα δένδρα μεγαλύτερα των 80 ετών) αποτελούν χαρακτηριστικά ιδιαίτερης αισθητικής και ιστορικής αξίας. Τόσο η ιστορική αξία των συγκεκριμένων δένδρων, όσο και τα ευεργετικά οφέλη που αυτά προσφέρουν στους κατοίκους και στους περαστικούς, τα καθιστούν ένα είδος τοποσήμου για την περιοχή.

Ιερός Ναός Αγ.Τριάδας Θεμελιώθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1931 μετά από προσπάθειες του φιλοπρόοδου Συλλόγου «Αγ.Τριάς». Μέχρι τον πόλεμο ανεγέρθησαν τοιχία 3 1/2μ.Ο ίδιος σύλλογος αγόρασε το ξύλινο παράπηγμα που στεγαζόταν το 1^ο Δημοτικό Σχολείο Σπαθάρη και που στέγασε στη συνέχεια τον Ιερό Ναό της Αγ.Τριάδας. Τον Ιανουάριο του 1961 λειτούργησε σαν ενοριακός ναός. Ο ναός έλαβε τη σημερινή του μορφή με τις προσπάθειες του πρώτου εφημέριου Π.Χρήστου Τσιαμπούρη, επιτρόπων και ερανικών επιτροπών και τις προσφορές των θεοσεβών ενοριτών. Τον Ιούνιο του 1986 εγκαινιάστηκε από τον Μητροπολίτη Τιμόθεο τον Α’. Βρίσκεται στην οδό Σμύρνης 40.

Ναός Αγίου Ιωάννη Μαδύτου Στην περιοχή Ν.Μαδύτου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες προερχόμενοι από την περιοχή Μαδύτου της Μ.Ασίας. Ο πρώτος ναός που ιδρύθηκε από τους κατοίκους στεγάστηκε σε παράγκα με πρώτο ιδρυτή τον Ιερέα Π.Φώτιο Οικονόμου καταγόμενο από τη Μάδυτο Μ.Ασίας.Ο σημερινός Ναός θεμελιώθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσόστομο Παπαδόπουλο τον Α’, καταγόμενο επίσης από τη Μάδυτο Μ.Ασίας το 1936 και εγκαινιάστηκε στις 18 Νοεμβρίου 1979, από τον Μητροπολίτη Ν.Ι.-Ν.Φ. Τιμόθεο τον Α’. Ο Ναός αποπερατώθηκε το 1980. Στον Ιερό Ναό υπάρχει η ιστορική παλαιά εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και ιερά σκεύη από τη Μάδυτο Μ.Ασίας. Η εικόνα του Αγ.Ιωάννου του Προδρόμου ευρίσκετο στη Μονή Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου, παρά το Κυνός Σήμα (Τσαμπουρνού) που καταστράφηκε κατά τον ΙΖ’ αιώνα από άτακτα τουρκικά στίφη. Ο Μοναχός Βαρθολομαίος διέσωσε την εικόνα και την έφερε στους ώμους του κυνηγημένους από τους επιδρομείς μέχρι τη Μάδυτο, την οποία τοποθέτησε αρχικώς σε ξύλινο ναΐσκο. Μέρος της εικόνας κατά την καταστροφή της Μαδύτου το 1915 διεσώθη από τους αδελφούς Θεοχάρη και Παναγιώτη Φουντάνη, οι οποίοι τη μετέφεραν στη Σμύρνη και στη συνέχεια στην Αθήνα, στον Ιερό Ναό Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου. Παραπλεύρως του Ιερού Ναού λειτουργεί ίδρυμα Γηροκομείου με την επωνυμία «Εκκλησιαστικός Οίκος Ευγηρίας» «Ο Καλός Σαμαρείτης Ν.Μαδύτου». Λειτουργεί επίσης βρεφονηπιακός σταθμός από το 1990.Βρίσκεται στην οδό Αγ.Ιωάννου 48.

2o Δημοτικό Σχολείο Νέας Φιλαδέλφειας Το 2^ο Δημοτικό Σχολείο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Νικόλαο Μητσάκη, έναν από τους πρώτους αρχιτέκτονες που εκπροσώπησαν τη μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα. Ο Ν. Μητσάκης συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας ελληνικής αρχιτεκτονικής της εποχής , καθώς στο έργου του συνυπάρχουν στοιχεία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής με κλασικίζοντα στοιχεία. Αποτελεί αξιόλογο δείγμα του ριζοσπαστικού μοντερνισμού των σχολικών κτιρίων του ’30. Η ταχύτατη επικράτηση του μοντερνισμού τα χρόνια του Μεσοπολέμου βρίσκει πρόσφορο έδαφος για αυθεντική εφαρμογή, καλύπτοντας τις ανάγκες ταχύρρυθμων κρατικών προγραμμάτων σε νέους κτιριακούς τύπους: σχολεία, νοσοκομεία, προσφυγικές κατοικίες, εργοστάσια κ.α. Το 2^Ο Δημοτικό σχολείο εγκαινιάσθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1931. Συνλειτούργησε στην αρχή με το 8^ο Σχολείο. Το 1936 ιδρύθηκε με απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων πλήρες μεικτό Γυμνάσιο που στεγάστηκε στο κτιρίου του 2^ου Δημοτικού Σχολείου. Σήμερα στεγάζεται το 2^ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας. Βρίσκεται στην οδό Εφέσου και Ν.Τρυπιά.

Συγκρότημα-Εργατικών Κατοικιών-Ο.Ε.Κ. Το συγκρότημα εργατικών κατοικιών της Νέας Φιλαδέλφειας αποτελεί μια από τις αυθεντικότερες προσπάθειες προσαρμογής των αρχών της μοντέρνας πολεοδομίας στη μεταπολεμική Ελλάδα. Είναι το πρώτο μεγάλης κλίμακας έργο του ριζοσπάστη αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε κατά τη διετία 1955-57, όταν ο Κωνσταντινίδης ήταν προϊστάμενος της Υπηρεσίας Μελετών και Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Το συγκρότημα οργανώθηκε κατά το μοντέρνο ελεύθερο σύστημα δόμησης σε οικόπεδα με κανονικό και ακανόνιστο σχήμα. Η γενική διάταξη των διώροφων και τριώροφων όγκων διέπεται από γεωμετρική καθαρότητα στα ορθογωνικά οικόπεδα, ενώ στα ακανόνιστα οικόπεδα η  προσαρμογή των κτηρίων δημιουργεί εσωτερικές αυλές με ασύμμετρες πλευρές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η συστηματική κατάτμηση των όγκων σε μικρότερες μονάδες που συνδυάζονται υπό γωνία ή με υποχώρηση μεταξύ τους. Η βασική μονάδα αποτελείται από ένα ημιυπαίθριο κλιμακοστάσιο στον άξονα, εκατέρωθεν του οποίου διατάσσονται δύο διαμερίσματα των τριών δωματίων ανά όροφο. (ΤΕΕ)

Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας Το Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας, που σήμερα όλοι απολαμβάνουμε την ομορφιά του, πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να πάρει τη σημερινή μορφή του. Διαθέτει μεγάλη ποικιλία δέντρων και φυτών και καλύπτει έκταση 480 στρεμμάτων.

Το 1914 έγινε η πρώτη επίσημη δεντροφύτευση του τότε γυμνού λόφου. Το πρώτο πεύκο φύτεψε η βασίλισσα Σοφία. Στις 12-2-1939 πραγματοποιήθηκε νέα δεντροφύτευση (αναδάσωση) 480 στρεμμάτων από τον τότε βασιλιά Γεώργιο τον Β’. Κατά την διάρκεια του πολέμου το Άλσος καταστράφηκε όταν οι κάτοικοι κάλυπταν τις ανάγκες θέρμανσής τους με ξύλα από δέντρα του Αλσους. Το 1948 πραγματοποιήθηκε νέα αναδάσωση από τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Οι τελευταίες μεγάλες δεντροφυτεύσεις έγιναν τις χρονιές 1994 & 1995, ενώ σε μικρότερη κλίμακα γίνονται μέχρι σήμερα (περίπου κάθε χρόνο). Στις 29 Φεβρουαρίου 1956 εγκρίθηκε η κατασκευή Λίμνης που ολοκληρώθηκε το 1966 και στις 19 Ιουνίου 1959 εγκρίθηκε η περίφραξή του. Στις 26 Μαρτίου 1959 θεμελιώθηκε ο Δημοτικός Κινηματογράφος που βρίσκεται στην είσοδο του Άλσους.

Το 1976, με τροποποιήσεις του ρυμοτομικού σχεδίου, έγινε στο χώρο της λίμνης Τουριστικό Περίπτερο, ενώ το 1956 εγκαταστάθηκε μέσα στο Άλσος Μετεωρολογικός Σταθμός (Υπηρεσία ΕΜΥ). Από το 1955 άρχισε η συγκέντρωση ζώων και πτηνών και λειτούργησε υποτυπώδης Ζωολογικός Κήπος. Στις 25 Μαΐου 1986 έγιναν τα εγκαίνια του ζωολογικού κήπου που λειτούργησε μέχρι το 1995. Από τις 17 Οκτωβρίου 1995 αρχίζει η μεταφορά των αρκούδων στο φυσικό τους περιβάλλον (Περιβαλλοντικό Κέντρο “Αρκτούρος”, στο Νυμφαίο της Φλώρινας), στις 20 Μαΐου 1996 η απομάκρυνση των άγριων ζώων, που ολοκληρώνεται στις 16 Ιανουαρίου 1997 με την απομάκρυνση του τελευταίου λιονταριού, και από τότε παύει η λειτουργία του ζωολογικού κήπου για άγρια ζώα. Στο χώρο του Άλσους λειτουργεί παιδική χαρά. Σήμερα ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας προχωράει  σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής για την μεγαλύτερη επέμβαση των τελευταίων ετών για την ποιοτική αναβάθμιση του (δενδροφυτεύσεις, κατεδαφίσεις κτισμάτων κλπ).

Το Άλσος- ένας βιότοπος Ένα μικρό αστικό άλσος που αποτελεί σημαντικό πνεύμονα πρασίνου για την πόλη της Αθήνας και στο οποίο βρίσκουν προσωρινό ή μόνιμο καταφύγιο πολλά είδη της άγριας ζωής. Το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας απλώνεται σε 480 στρέμματα και δεν αποτελεί υπόλειμμα παλιότερου φυσικού τοπίου. Άρχισε να δημιουργείται σταδιακά από το 1914 με δεντροφυτεύσεις στον ήρεμο λόφο δίπλα από το ρέμα του Ποδονίφτη, ενώ τη δεκαετία του ‘50 κατασκευάστηκε μια όμορφη λίμνη στη καρδιά του άλσους. Αποτελεί μια λεπτή λωρίδα πράσινου που απλώνεται από τα βορειοανατολικά προς τα νοτιοδυτικά ανάμεσα στους Δήμους Νέας Φιλαδέλφειας και Νέας Ιωνίας. Η ύπαρξη πλούσιας βλάστησης, η παρουσία της λίμνης, η γειτνίαση με τον Ποδονίφτη και ο χαμηλός συντελεστής δόμησης της περιοχής, έχουν μετατρέψει το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας σε σημαντική περιοχή διαβίωσης για πολλά είδη.

Η βλάστηση αποτελείται κυρίως από χαλέπιο πεύκη, αλλά και κυπαρίσσια, χαρουπιές, ευκάλυπτους, πλατάνια, κ.α. Από λουλούδια η βλάστηση είναι μάλλον φτωχή. Γύρω από τη λίμνη φυτρώνουν γλαδιόλες Gladiolus italicus, στα βόρεια υπάρχουν συστάδες του θάμνου Thymelaea hirsuta, ενώ άλλα λουλούδια που συναντά κανείς είναι οι ανεμώνες Anemone pavonina, το Allium neapolitanum, η καλεντούλα Calendula arvensis, το Erodium malacoides, το Ornithogalum comosum, η Eruca sativa, η Fumaria bastardii, το Muscari commutatum, η Capsella bursa-pastoris και η Veronica persica.

Ο πλούτος της ορνιθοπανίδας για μια τόσο μικρή περιοχή προκαλεί έκπληξη. Το άλσος επισκέπτονται πολλά κοινά μικροπούλια όπως καρδερίνες, φλώροι, σπίνοι, κοκκινολαίμηδες, λευκοσουσουράδες, κιτρινοσουσουράδες, μαυρολαίμηδες, σκαθράκια, λούγαρα, σταχτομυγοχάφτες, καρβουνιάρηδες, μαυρομυγοχάφτες, σταβλοχελίδονα, σπιτοχελίδονα, καλόγεροι, γαλαζοπαπαδίτσες, φυλλοσκόποι, μαυροτσιροβάκοι, χρυσοβασιλίσκοι, ενώ κάθε φθινόπωρο περνάνε μικρά κοπάδια από σπάνιους σταυρομύτες. Από τα αρπακτικά έχουν παρατηρηθεί βραχοκιρκίνεζα, ξεφτέρια και περιστασιακές γερακίνες, ενώ στα ψηλά δέντρα φωλιάζουν αρκετοί γκιώνηδες και κουκουβάγιες. Στο μικρό νησάκι της λίμνης έχει παρατηρηθεί η σποραδική παρουσία από νερόκοτες και φαλαρίδες. Κότσυφες, τσίχλες και κατσουλιέρηδες πετάνε στο δάσος ενώ στα όρια του συναντά κανείς πράσινους παπαγάλους. Σημαντικός είναι ο αριθμός από πολλούς τσαλαπετεινούς που φωλιάζουν στις τρύπες των εγκαταλειμμένων κτιρίων, ενώ τέλος έχει αναφερθεί η παρουσία από ορτύκια και μπεκατσίνια.

Το άλσος έχει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή, τον πρασινόφρυνο. Τα ανοιξιάτικα βράδια κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής μπορεί να δει κανείς δεκάδες από αυτούς τους πανέμορφους φρύνους να περπατάνε στις πευκοβελόνες προς αναζήτηση συντρόφου και λίγο αργότερα χιλιάδες μικροί πρασινόφρυνοι κατακλύζουν τις περιοχές με νερό. Άλλα ερπετά που συναντά κανείς είναι σπάνια λιακόνια, μεγάλες κρασπεδοχελώνες, τρανόσαυρες, σαμιαμίδια και αβλέφαρους. Από τα θηλαστικά συναντά κανείς νυχτερίδες, ενώ ένα είδος μικρού ποντικού που συχνά εμφανίζεται στα αγριόχορτα περιμένει να προσδιοριστεί αν πρόκειται για αγροποντικό.

2o Άγιος Γιώργης (1862) Το εκκλησάκι αυτό χρονολογείται από το 1843 και θεωρείται ότι είναι το παλαιότερο κτίσμα της περιοχής μας. Κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου οι κάτοικοι της Ν.Φιλαδέλφειας συγκεντρώνονταν και γιόρταζαν στην πέριξ του ναΐσκου εξοχή. Το επί της οδού Θεμ. Σοφούλη 11 και Φιλαδελφείας Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου ιδρύθηκε το έτος 1862 στα κτήματα της οικογενείας Καραντινού στην ιδιοκτησία της οποίας παραμένει μέχρι σήμερα.

Έχει καθιερωθεί από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και εις αυτό συνήθιζαν να προσεύχονται κατά τους απογευματινούς τους περιπάτους ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος αμφότεροι κάτοικοι Ν. Φιλαδελφείας.

Το σπίτι του Αρχιεπίσκοπου Νεοκλασσική οικία επί των οδών Χάλκης και 40 Εκκλησιών. Η οικία ήταν ιδιοκτησία του Πέτρου Α.Παπαδόπουλου, αδελφού του Αρχιεπισκόπου που έκτισε ο ίδιος το 1930-32 και κατοικήθηκε μετά το 1932. Ο Πέτρος Παπαδόπουλος δεχόταν τις συνεχείς επισκέψεις του αδελφού του στην περίοδο 1933-38. Ο Χρυσ.Παπαδόπουλος, ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κατοικούσε στην οδό Φιλοθέης κοντά στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου και το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’, ο σοφός και σεμνός ιεράρχης είχε φιλελεύθερο και προοδευτικό πνεύμα και υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έδρασαν στο δημόσιο βίο της Ελλάδας κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Ριζαρείου Σχολής, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πολυγραφότατος επιστημονικός δάσκαλος, καθιέρωσε το νέο ημερολόγιο. Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου 1938. Επίσης ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Χριστόφορος που είχε αδελφό τον κάτοικο Μαδύτου Δανιηλίδη επί της οδού Σαραντόγλου όταν έρχονταν από την έδρα του Πατριαρχείου, την Αλεξάνδρεια φιλοξενείτο από τον αδελφό του και επισκέπτετο τον Χρυσόστομο Α’ στην οικία του αδελφού του όταν βρισκόταν εκεί.